Біздің әлем шынымен жақсы ма, жаман ба? Бұл сұраққа біржақты жауап беруге бола ма? Немесе бәрі оған кім жауап беретініне байланысты.
Біз бәріміз осы әлемде тудық және оны қалай болса солай қабылдаймыз. Біздің кішкентай кезімізде біздің әлем ең жақын адамдарға жабық болды. Бұл біздің ата-аналарымыз және біздің айналамыздағы басқа адамдар.
Содан кейін біздің өмірімізде достар пайда болды және «біздің әлем» кеңейе бастады. Есейе келе біздің өміріміз түрлі оқиғаларға толы болды, онда жаңа адамдар мен түрлі жағдайлар пайда болды. Біз есейіп, жұмыс істей бастағанда білдік.
Осы уақыт ішінде біз қоршаған әлемді қалай көрдік? Біз әлемді әртүрлі қабылдадық. Немесе бәрі біз үшін жақсы өтті, ал әлем бізді қуантты, содан кейін бірдеңе біз үшін жұмыс істемеді және біздің көңілімізді бұзды, содан кейін әлем кемпірқосақ түстерін жоғалтты. Көп нәрсе біздің қабылдауымызға, көңіл-күйімізге, жағдайларға, жалпы, мезгіл-мезгіл өзгеріп отыратын бірқатар факторларға байланысты болады екен. Біздің өміріміз біздің алдымызға сұр күнделікті өмір болып көрінетіндіктен, кәдімгі күнді біз мереке ретінде қарастырамыз.
Кейбіреулер үшін бүкіл әлем қайғының бейнесі болып табылады, ал адам онымен өмір сүрген сайын көңілсіздікке бейім болады. Басқа адам жоқ деп жауап береді, бүкіл әлем бақыт пен қуанышқа толы. Және біреу әлемнің «жолақ» екенін және бақыт толқыны бақытсыздық толқынымен жалғасады деп дауласады. Біреу бұл жай ғана «біздің әлем қандай?» Деген сұрақты ойламайды және қоймайды.
Адамдардың дүниеге көзқарасына өмірлік жағдайлар, мінез және басқа факторлар қатты әсер етеді. Адамдардың оптимистер мен пессимистерге бөлінуі тегін емес. Пікірлер басқаша болуы мүмкін екен. Оның үстіне, адамдардың бірі өз пікірін басқаларға таңа бастайды. Мұндай адамдар тек өздері ғана дұрыс деп санайды, ал басқалары қателеседі.
Йога позициясынан айтарым, біз қандай әлем екенін білмейміз! Ол жақсы емес, жаман емес. Әр адамның өз әлемі бар және бәрі өте жеке.
