Доп соғуды үйрену өте қарапайым - бәріміз мұны қалай жастайымыздан білеміз. Допты белгілі бір бағытта ұшып кетуі үшін оны қалай ұруға болады? Біреу бұл туралы тұтас ғылыми трактаттар жазады, біреу теледидарлық фильмдер түсіреді, ал біреу ықтималдық теориясын пайдаланып доптың траекториясын есептеуге тырысады. Шын мәнінде, бәрі жаттығуға байланысты, соғұрлым соғұрлым соғұрлым дәл болады.
Нұсқаулық
1-қадам
Доп соққысының екі түрі бар: жерден немесе жаздан. Жерге соғудың сапасын жақсарту үшін, т. қозғалмайтын допта тепе-теңдікті сақтау керек, сонымен қатар тірек аяғының дұрыс орнатылуы және шабуылшының позициясы туралы есте сақтау керек. Ереуілдің биіктігі тіреу аяқтың орнына байланысты: егер ол доппен сәйкес келсе, соққы төмен ұшу траекториясымен болады, ал егер аяғы доптың артында болса, доп жоғары ұшады. Соққының күші максимумға жету үшін, тебетін аяқтың тізесінің орналасуын қадағалау керек. Егер допқа тигізер алдында тізе доптың үстінде немесе онымен бір сызықта болса, соғу күші максималды болады. Соққы болғаннан кейін тоқтамай, мақсатқа қарай жылжуды жалғастырған жөн. Дене артқа қисайған кезде доптың траекториясы күшейеді, алға еңкейгенде соққы күшейеді, бірақ доп төмен қарай ұшады. Допты ауаға тигізгенде тепе-теңдік және жоғарыда көрсетілген аяқтың барлық позициялары да маңызды. Алайда, бұл жағдайда допқа дейінгі қашықтықты есептеу де маңызды. Егер сіз доп тым жақын немесе тым жақын болса, ешбір жағдайда жаздан бастап соққы жасамаңыз, өйткені бұл жағдайда ереуіл бұлыңғыр болады.
2-қадам
Соққылар қолдану әдісімен де бөлінеді, яғни. аяқтың қай бөлігі соғады. Демек, саусақ тебуі әдетте қозғалмайтын шарға оның төменгі секторында қолданылады, бұл жағдайда доптың бұрышы 40-50 градус болады. Ұшу кезінде осы соққыны дұрыс қолдану үшін ойыншы допқа жақындаған кезде үдеуін жылдамдатады, тіреу аяғы доптың артына және сәл бүйіріне қойылады, ал соққы серпінді қимылмен соғады. Дене алға қарай қисайған. Бұл соққыны қолданған кезде қолдың дұрыс жұмысы маңызды: соққы алдында тірек аяғына қарама-қарсы қол күрт артқа кетеді, екіншісі кеуде деңгейіне алға шығарылады. Соққы болған сәтте қолдар орындарын ауыстырады.
3-қадам
Аяқтың ішкі жағынан соққы, әдетте, допты жай өткізеді. Ең дұрысы, доп ұшып, секірмеуі немесе жерге домаланбауы керек. Соққы жасау кезінде тіреу аяқтың саусағы сіз допты жіберіп отырған бағытқа бағытталады, тебетін аяқ тізеңізге бүгіліп, соққының өзі доптың орталық бөлігіне түседі.
4-қадам
Аяқтың сыртқы жағынан соққы кезінде тірек аяғының саусағын мақсатқа қарай шамамен 30 градусқа бұру керек. Доп соққысы доппен жанасқан аяқтың жазықтықтағы айырмашылығы бар ішкі соққымен бірдей беріледі.
5-қадам
Футболдағы бір соққы ең қиын, ал екінші жағынан негізгі соққы. Аяқтың үлкен аймағын доппен байланыстырудың арқасында дәл осы соққы кезінде дәлдікке қол жеткізіледі. Егер сіз қозғалмайтын допты осылай ұрсаңыз, оның ұшу траекториясы төмен болады. Тірек аяғы бір түзу сызықта доппен оның жанына сәл жағына орналасуы керек және дененің барлық салмағы осы аяққа түсуі керек. Дене ойыншының иығы доптың үстінде болатындай етіп қисайған. Ереуілдеген аяқты тізеге бүгіп, артқа жатқызады, тобық босаңсыған. Сан мен төменгі аяғынан пайда болған бұрышты мүмкіндігінше ұзақ уақыт ұстап тұру маңызды. Көтеріліс шиеленісті. Соққы алған сәтте аяқтың тізесі доптың үстінде. Дәл осы аттас тірек аяғы бар қол соққы алдында артқы жағында болады, ал соққы кезінде ол алға өтіп, кеуде тұсында бүгіледі. Тебу аяғы, соққыдан кейін бірден, доппен бірге біраз уақыт алға жылжиды. Топтар екі түрге бөлінеді: тура теппен соққы, доп тепкенді ортаға тигізгенде, т.а. етіктің бауы мен доптың бауы екі жағына тигенде үңгірдің сыртынан немесе ішкі жағынан тебу.
6-қадам
Ұшып бара жатқан допқа соққыларды көтеру соққыларынан айырмашылығы жоқ. Алайда, егер доп ауада болса, онда серпіліс пен жанасу сәтін дәл есептеу керек. Бұл жағдайда соққыға көп күш жұмсаудың қажеті жоқ, өйткені дәл тигізу допқа жеткілікті қуат береді.
